The last hurrah

Beste vriendjes, vriendinnetjes en familie,

Het zit er nu echt bijna op, de terugreis van 48 uur is inmiddels al over de helft. We zijn nu op Taiwan, Taipei om precies te zijn. Straks vliegen we via Bangkok door naar Amsterdam. Tot dus ver verloopt de reis prima. Ik wil de laatste avonturen uit Nieuw Zeeland echter wel nog graag met jullie delen.

We waren gebleven in Russell op de avond na onze laatste boottrip. De volgende morgen zou onze reis verder gaan, terug in de richting van Auckland. We lieten de prachtige Bay of Islands achter ons en vertrokken in Zuiderlijke richting Northland. De bestemming van vandaag was Whangarei. Een wederom mooie rit die ons wel, tot afgrijzen van Steph, over ongeveer 15 km gravel road leidde. Het was een relatief korte rit van 150 km en we waren dus ook snel bij het laatste Top10 vakantiepark. Van daaruit besloten we om de buurt te gaan verkennen en hadden een aantal dingen gevonden in onze o zo betrouwbare Lonely Planet, en nee ik heb geen aandelen in die toko, het werkt gewoon goed. Toen bleek dat de gecombineerde cathedral en gloeiworm grotten wel heel lastig te bereiken waren, hebben we deze laten vallen. Bleven over de Whangarei falls, ja verrassend hè watervallen, en het native bird refuge centre. Na het opmaken van onze rantsoenen, lees:lunchen, zijn we onderweg gegaan. Eerst de Falls, de lonely planet omschreef deze als de Kim Kardashian onder de nieuw Zeelandse watervallen. Veel gefotografeerd maar zeker niet de meest indrukwekkende. Niet helemaal waar wat ons betreft, gewoon een mooie waterval waar de liefhebber bovendien onder kan zwemmen. Gewoon naar toe gaan dus wanneer je in de buurt bent.

Toen toch nog maar even op aanraden van de receptioniste van de camping naar het town bassin gereden. Een leuk centrum in koloniale stijl waar verschillende winkeltjes zitten. Ons bezoek had wel een doel, namelijk Hokey Pokey ijs. Dit is vanille ijs met stroop of honing oid, die bolletjes worden in het IJs hard en ik kan zeggen heerlijk! Het is een NZ specialiteit en zeker proberen wanneer je er bent!

Toen naar het Native Bird Refuge. Drie keer raden wie er weer mazzel hadden!? Natuurlijk, wij, ik zal vertellen waarom. We kwamen aan bij het centrum en er komt terwijl wij in de richting van het centrum lopen een vrouw ons tegemoet lopen op een holletje. Heel verhaal dat het een vrijwillige organisatie is en dat ze van giften leven. Maar goed voor 5 dollar pp mochten we aansluiten bij de groep Amerikanen die net was begonnen met de rondleiding. De rondleiding werd gegeven door Robert Webb, de Lenie t hart van dit centrum. Hij was zeer bevlogen aan het vertellen over zijn ruim 25 jaar ervaring met het rehabiliteren van wilde vogels. Van Penguins tot albatrossen en alles wat er tussen in zit heeft hij voorbij zien komen. Nu gingen we kijken bij de vogels die nu in het centrum werden verzorgd. Allereerst een pratende Tui deze bleef bij herhaling melden dat je best dichterbij mocht komen met zijn lijfspreuk: 'Come over here, I'm Nice. Echt heel leuk. Toen we ons vervolgens omdraaide zat daar een yellow eyed penguin ons aan te kijken deze vogel was dusdanig in de rui dat hij bijna was verdronken. Het was niet dezelfde soort als we eerder gezien hadden, in het wild, maar een iets kleinere subsoort daarvan. We waren heel blij dat we nog een pinguïn hebben gezien die helemaal zijn normale kleuren had. Na een aantal inheemse soorten van NZ zoals de pukeko kwam het sluitstuk en de 5 dollar pp speciale! ........tromgeroffel............
De kiwi! Jawel mensen het bijna uitgestorven nachtdier waar we al zo lang naar op zoek zijn, zouden we nu up close en in levende lijve te zien krijgen. Hij heette sparky en wat was het een bijzonder geschikt om zo een oervogel te aaien! En van zo dichtbij te mogen zien. Hij liet ook zien hoe ze in het wild op wurmen etc jagen met hun lange snavel. Om even aan te geven hoeveel mazzel wij hiermee hadden. Deze vogel wordt 2 keer per jaar uit zijn kooi gehaald voor toeristen en is de enige kiwi in NZ waar dat überhaupt mee mag! Hij heeft een poot verloren door een possum val, soort van rattenval. Hij wordt daarom ook gebruikt voor voorlichting aan kinderen door heel NZ over het gebruik van vallen en het belang van de bescherming van kiwi! Het is hun nationale symbool maar ze weten er klaarblijkelijk veel te weinig van. Maar goed wat een verrassing om deze vogel van zo dichtbij te hebben gezien.

Na dit hoogtepunt zijn we terug gegaan naar onze Cabin. Daar hebben we de laatste kampeernamiddag/avond genoten van het weer. De volgende morgen zijn we vrij vroeg vertrokken naar Auckland waar we ons de laatste avond en nacht zouden laten pamperen in een luxe hotel. Maar eerst zijn we naar de Auckland Zoo gegaan. Het begint een soort traditie te worden voor ons om in grote steden naar de dierentuin te gaan, maar wel een hele leuke. In deze dierentuin viel op dat er veel aandacht besteed wordt aan het contact tussen mens en dier. Dit kwam er op neer dat we bijvoorbeeld de cheeta's tegen kwamen in het park aan een halsband! Wel even schrikken moet ik zeggen. Later kwamen we ook de olifant nog tegen in het park een leuke toevoeging voor een toch al leuke dag.

Na de dierentuin op naar het hotel. De auto, een Nissan sunny uit 1985, afgeleverd bij de Valet parking. En vervolgens inchecken, en ja hoor weer mazzel, een gratis upgrade en niet 1 maar 2 klasse naar de Executive suite! De koffers werden boven gebracht en we hebben eerst de fles champagne en het chocolade assortiment soldaat gemaakt. Toen een heerlijk dutje op het kingsize bed. Echt even heerlijk genieten dus. Om 7 uur hadden we een reservering in The Orbit. Het restaurant gelegen in de skytower, het hoogste gebouw op het Zuiderlijke halfrond, op 184 meter hoogte. Daarnaast roteert het restaurant in 1 uur, 360 graden zodat je een volledig, en fantastisch kan ik nu zeggen, uitzicht hebt over Auckland. Het diner was heerlijk en we hebben onze laatste avond echt ontzettend genoten.

De laatste morgen nog een heerlijk ontbijtbuffet in het hotel genomen en toen de zware taak van het inpakken. Dit verliep gelukkig zonder problemen. Om 1 uur uitgecheckt en om de tijd te doden naar de 'PC Hooftstraat' van Auckland gegaan. Daar hebben we heerlijk in het zonnetje nog wat opgesnoven van het mondaine Auckland tussen de Ferrari's, amg's, bentley's en andere boytoys. Uiteindelijk toch maar onze '85 sunny meegenomen en ingeleverd.

Toen was de reis in NZ echt afgelopen. Ons China airlines toestel naar Sydney en Taipei stond op ons te wachten en volgens schema werden de 9771 kilometer afgelegd. En we zijn nog niet eens op de helft. Wel qua tijd inmiddels terwijl ik dit zit te schrijven zijn we inmiddels 27 uur onderweg nog 21 te gaan. We hebben in Taipei weer ons transit hotelletje betrokken en gaan over 5 uurtjes al weer onderweg naar jullie allen. Persoonlijk ben ik er nu ook wel klaar mee en zou ik graag nu gaan landen. Maar ja het zij zo we komen eraan en zien er naar uit jullie weer te zien.

Groetjes,

Steph en Jeroen